Reisverslag Caribische cruise dag 6 van 12 – Costa Maya

We cruisen met de MSC Meraviglia van New York, via Cape Canaveral, Cozumel, Costa Maya, Ocean Cay en Nassau terug naar New York.

Reisverslag Caribische cruise dag 6 van 12 – Costa Maya (Mexico)

Ook vandaag zijn we in Mexico. We dokken in Costa Maya, een plek die speciaal voor cruisers is aangelegd. Hier vind je allerlei (souvenir)winkels, een zwembad, fish spa en meer vermaak voor toeristen. Wij skippen deze plek en pakken een taxi naar het nabij gelegen Mahahual.

Bij beachclub Krazy Lobster ploffen we neer op een strandbed. Hier vermaken we ons de komende uren wel. Het is nog vroeg en erg rustig. In de verte zien we ons schip liggen en als we goed en wel liggen komen er nog twee cruiseschepen bij. Dan zal het hier straks ook wel drukker worden. Dat valt gelukkig mee.

De zee is heerlijk qua temperatuur. Een luchtbed om op te dobberen heb je hier niet nodig, de zee is zo zout dat je blijft drijven. Ik heb de snorkel weer mee maar er is hier niet veel te zien. Welgeteld twee vissen.

Het is hier goed toeven. Niet te warm, beetje bewolkt, lekker rustig en heerlijke marguerita’s. Het personeel is vriendelijk, mits ze wakker zijn. Een van de obers valt namelijk regelmatig in slaap op zijn stoel.

Wat ik niet zo fijn vind zijn de kinderen die langs komen om bloemen van gevlochten bananenblad te verkopen. Of de als Jack Sparrow verklede Mexicaan en de man met leguaan waarmee je op de foto kunt. Uiteraard tegen betaling.

Ook worden er om de haverklap massages aangeboden die op massagetafels aan de straatkant gegeven worden. Laat me toch met rust als ik lig te genieten in de hangmat. Als ik ze op tijd aan zie komen doe ik mijn ogen dicht in de hoop dat ze voorbij lopen.

Na een tijdje begint mijn maag te rommelen en moet ik mijn heerlijke plekje (de hangmat) verlaten. Ik vind dat zo fijn, een hangmat. Thuis heb ik een hangmat met standaard in de tuin. Uren breng ik daar in door als het mooi weer is.

Maar goed, terug naar de Krazy Lobster in Costa Maya. We bestellen quesedillas voor lunch. Smaken prima, de saus die erbij zit is wel heel erg spicy. Maar goed dat de ober ons van te voren waarschuwde.

We willen te voet terug naar de boot maar we worden tegengehouden. De weg schijnt afgesloten te zijn. Is het waar of willen ze ons in een taxi krijgen? Ik weet het niet maar we pakken toch maar een taxi.

Dat houdt nog heel wat in want we hebben geen dollars meer. In mijn beste Spaans probeer ik een taxi te vinden die ook creditcards accepteert. Uiteindelijk lukt dat. Maar als we bij de terminal aankomen ontstaat er verwarring. Er wordt gevraagd naar een tarjeta de banco. Tenmiste, dat is wat ik versta. Ik vertaal dat naar bankpasje en dat hebben we geen bij ons. Wel een credicard, maar die wil de chauffeur niet. Na veel handen- en voetenwerk komt een collega aangezet met een scheepspasje. Aha, dát wil ie zien. Een tarjeta de barko dus. Weer een nieuw Spaans woord geleerd: barko (boot).

Terug in de haven van Costa Maya is het een gekkenhuis. Het is kei druk in de winkels, in het zwembad, overal. Wat ben ik blij dat wij naar Mahahual zijn gegaan.

Ook zien we mensen in een bak water met dolfijnen. Inge de Bruin zou er claustrofobisch in worden. En die dieren maar kunstjes doen op commando. Afschuwelijk, die arme beestjes. Ik kan het niet aanzien. Dieren zijn niet gemaakt om toeristen te vermaken.

Voordat we vertrokken had ik gelezen dat hier een speciale Mexicaanse dans opgevoerd zou worden: danza de los velodares. Mexicanen in speciale kleding die een paal op klimmen om vervolgens als vogels aan een touw naar beneden te ‘vliegen’. Ze doen dit om God te vragen een einde te maken aan de droogte. Al doen ze het hier vooral om toeristen te vermaken en geld op te halen.

Terug op het schip gaan we nog even bij het zwembad liggen waar we een dutje doen voordat we ons gaan opfrissen en klaarmaken voor het diner. We zijn net op tijd in het restaurant waar ober Budi al op ons staat te wachten. Na het eten gaan we terug naar de hut. We duiken er op tijd in vandaag.