Een stadswandeling in Kutaisi, Georgië

In Kutaisi beland je in een compleet andere wereld. Alsof je tientallen jaren terug in de tijd gegooid wordt. Een bijzondere, maar interessante stad. In dit artikel neem ik je mee naar de mooiste, meest bijzondere plekken van de voormalige hoofdstad van Georgië.

Een stadswandeling in Kutaisi

Ik begin mijn wandeling door de stad op de White Bridge waar ik een selfie maak met Picasso’s Boy. Ik blijf even op de brug staan om naar het water van de Rioni rivier te staren. En naar de houten huizen die langs de kant staan.

Mijn maag geeft aan dat ie wat vulling nodig heeft en dus zet ik koers naar de Green Bazaar, een overdekte markt. Er zijn verschillende ingangen maar de hoofdingang is de mooiste. Op de hele gevel zit namelijk een indrukwekkend bas-reliëf uit de Sovjettijd.

Green Bazaar

Ergens verstopt in een hoekje van de Green Bazaar zit Bread & Wine. Een van de weinige zaakjes dat er hygiënisch uitziet. Ik bestel er een khachapuri imereti, een lokale specialiteit die bestaat uit deeg en kaas. De khachapuri en andere lekkernijen worden er ter plekke gebakken. Verser kun je ze niet krijger.

Het kost me 4 lari (ongever €1,40) maar ondanks de sticker op het raam dat je er contactloos kan betalen willen ze alleen contant geld. En dat heb ik nog niet. Mijn khachapuri gaat weer terug en ik ga op zoek naar contant geld.

Tijdens die zoektocht struin ik tussen de vele kraampjes door. Ik vind het altijd leuk om te zien wat er in het buitenland allemaal te koop is. Het valt me op dat er veel honden loslopen op de markt. Het blijken zwerfhonden te zijn. Geen uitgemergelde, vieze exemplaren maar mooie beesten. Iedereen zorgt met elkaar voor die honden, hoor ik later. Ze zijn gechipt en op verschillende plekken zie je ook hokken staan.

Inmiddels heb ik laries geregeld en kan ik terug naar de khachapuri. Ondanks de grote honger kan ik de helft maar op. Drie keer raden wat ik de volgende dag als ontbijt eet.

Khachapuri, kaas en chacha

Ik duik de straat in achter de markt, waar worsten en andere etenswaren vanuit auto’s en busjes verkocht worden, als mijn oog valt op een grote mural. Op de muur is een Georgische vrouw afgebeeld die een khachapuri maakt zoals ik net gegeten heb.

Aan de overkant worden vanuit een soort luik kaas en (zelfgestookte) chacha verkocht. Chacha is de lokale alcoholische drank, een druivenwodka, die vaak als aperitief gedronken wordt. Die moet ik tijdens mijn reis in Georgië ook nog eens proberen. Maar niet vandaag.

Gebedshuizen in verschillende soorten en maten

Wandelend door de straten van Kutaisi kom ik langs oude huizen, soms in goede staat, soms totaal vervallen. Het boeit me. Als ik bij de Holy Annunciation Temple binnen een kijkje wil nemen word ik tegengehouden. Er staat een heel gezelschap te wachten op een bruid. Ik snap dat ze mij niet bij de bruiloft willen hebben. In de kerk van St. George is een dienst aan de gang, ook daar blijf ik maar buiten.

Ik loop door de Joodse wijk op zoek naar de synagoge. Hier mag ik wel naar binnen, als ik 2 lari betaal, en kijk even rond. De synagoge is niet zo groot maar wel erg mooi beschilderd.

Thee en street art

Eigenlijk was het plan om via de waterdam naar de andere kant van de rivier te lopen maar dat blijkt nog best ver. Ik besluit terug te lopen naar het centrum van Kutaisi om een kop thee te gaan drinken.

Onder de boog van Mon Plaisir spot ik nog wat street art, onder andere de Wall of Love. Heb je de serie Emily in Paris gezien op Netflix dan komt deze muur je misschien bekent voor. Dit is namelijk de Georgische variant van de muur in Parijs.

Voor de thee ga ik naar theehuis Foe Foe, een heel leuk zaakje met tientallen verschillende smaken thee. Ik kies voor een Arabische nog wat. Een groene thee met jasmijn en rozen. Die kop thee blijkt een hele pot en dus zit ik er wel een tijdje. Maar dat is geen straf aangezien het buiten regent.

Als ik de pot thee leeg heb neem ik een kijkje bij het Glory to Labour monument en bij de grote Colchis fontein die midden op een drukke rotonde staat. Oversteken om een foto te maken is hier levensgevaarlijk, maar ik doe het toch.

Kabelbaan naar Besik Gabashvili Park

Net zo levensgevaarlijk is het ritje met de kabelbaan dat ik maak. Voor 3 lari brengt een gondel, die al jaren rijp is voor de sloop, me in twee minuten over de rivier naar het Besik Gabashvili Park. Dat is een amusementspark, een soort kermis, dat er maar verlaten bij ligt. Ik loop er wat rond maar alle attracties staan stil.

Het reuzenrad trekt mijn aandacht. Ik twijfel of ik erin zal gaan. Het uitzicht vanaf het hoogste punt schijnt echt de moeite waard te zijn maar het ding ziet er niet heel erg betrouwbaar uit. Het roest aan alle kanten en het geheel lijkt niet erg stevig in elkaar te zitten. Maar soms moet je het gevoel hebben dat je leeft en dus koop ik een kaartje.

Instappen kan gewoon als ik denk dat ik er klaar voor ben, enige vorm van begeleiding is er niet. Het wankelt en het doet en ik hou me stevig vast. Niet dat dat wat uitmaakt als er iets gebeurt maar het geeft mij op dat moment een veilig gevoel. Het uitzicht is bovenin inderdaad mooi maar ik ben blij als ik weer beneden ben en eruit kan. Het reuzenrad wordt weer stil gezet totdat de volgende komt die levensmoe is.

Bagrati kathedraal

Er staat nog één bezienswaardigheid in Kutaisi op de planning: de Bagrati Kathedraal. Het is een minuut of 20 lopen vanuit het amusementspark.

Zie ik dat nou goed? Lopen daar koeien in de straat? Jawel hoor, op hun dooie akkertje komen drie koeien mij tegemoet gelopen. Auto’s rijden er omheen en de koeien kijken niet op of om. Ik kijk het even aan en duik dan toch een winkel in. Pas als ze voorbij zijn ga ik weer naar buiten.

Inmiddels is het weer aardig opgeklaard. De regen heeft plaatsgemaakt voor een blauwe lucht met her en der een wolkje. Dit bevalt me beter.

De Bagrati Kathedraal is van buiten een stuk mooier dan van binnen. Ik steek er een kaars aan en ga weer naar buiten. Hier blijf ik een tijdje hangen om te genieten van het uitzicht.

Op weg terug naar het appartement waar ik verblijf, Boutique Apartment Signature (aanrader!), zie ik bij een tankstation nog wat Sovjet bas-reliëf.

Eten in Kutaisi

Op aanraden van de eigenaar van het appartement ga ik eten bij Palaty, een restaurant om de hoek waar ze vooral Georgische gerechten serveren. De muren zijn helemaal volgeplakt met post-its waar bezoekers wat opgeschreven hebben, met polaroidfoto’s en allerlei briefgeld. Twee dames zitten live muziek te maken terwijl ik mijn aubergine met walnoten en lobiani, brood gevuld met bonen, naar binnen werk. Ik kan er weer even tegen.

Kutaisi is een bijzondere stad waar ik graag nog een dag langer had willen blijven. Dat gaat helaas niet want morgen pak ik de trein van Kutaisi naar Tbilisi. Zie ik je daar?